Η Λίμνη Τριχωνίδα το Χειμώνα
Ένας τεράστιος, καθάριος υδάτινος όγκος, που εκτείνεται στη γεωγραφική περιοχή των Δήμων Αγρινίου και Θέρμου.
Category Archives: τουρισμός
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ: Εκπληκτικές φωτογραφίες με φόντο λίμνη Αμβρακία, Στάνου, Αγρια άλογα του Πεταλά…
Η λίμνη του Μόρνου
Η λίμνη του Μόρνου σχηματίστηκε με την κατασκευή φράγματος στον ποταμό Μόρνο το 1979 για να καλυφθούν οι ανάγκες υδροδότησης της Αθήνας. Το φράγμα, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης.
Σήμερα ολόκληρη η περιοχή γύρω από την τεχνητή λίμνη είναι ένα ξεχωριστό φυσικό τοπίο, που ποικίλλει σε χρώματα και όψεις ανάλογα την εποχή.
Το κεφαλοχώρι της περιοχής είναι το παραδοσιακό Λιδορίκι που φημίζεται για τα τυροκομικά του.
Συνεχίζουμε την περιήγηση μας στη Φωκίδα με μία βόλτα στο πανέμορφο Γαλαξίδι και ανεβαίνουμε στο ορεινό και ιστορικό Λιδορίκι, διασχίζοντας κατόπιν το εντυπωσιακό φράγμα του Μόρνου.
|| Πατήστε για να δείτε το βίντεο. ||
Stelios Anastasiou anasteli@yahoo.com
Ερώτηση …
Αυτό το πανέμορφο Yacht το είδαμε απόψε αγκυροβολημένο κάποια μίλια μακρυά κι έξω απ’ το λιμάνι μας.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Γιατί να μην έχει και η Ναύπακτος μια μαρίνα για να ελλιμενιστεί αυτό το σκάφος ??? Γιατί ???
Συνέχεια ανάγνωσης Ερώτηση …
«ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ»
άρθρο του τέως δημάρχου Ναυπακτίας κ. Γιάννη Νταουσάνη
«Με αυτή τη φράση θα μπορούσε κανείς να ξεκινάει όταν θέλει να μιλήσει για την Ορεινή Ναυπακτία. Είναι θείο δώρο για τη Ναύπακτο, για την Ελλάδα και σωστά αποκαλείται Ελβετία της Ελλάδας.
To απέραντο πράσινο σε όλες τις εποχές, χάρη στα περήφανα δάση από έλατα, το θαυμάσιο κίτρινο χρώμα της εποχής από τα φύλλα των τεράστιων καστανιών και πλατανιών, αλλά και το λευκό κατά διαστήματα του χειμώνα, τα απαράμιλλα τοπία που σχηματίζονται κατά μήκος της ροής του ποταμού Ευήνου, τα πέτρινα παλιά γεφύρια, η ιστορία αιώνων που κουβαλούν τα όμορφα χωριά μας, όλα αυτά συνθέτουν ομορφιές που σπάνια βρίσκει κανείς.
Συνέχεια ανάγνωσης «ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ»
Το κάστρο της Ναυπάκτου
Το κάστρο της Ναυπάκτου με τις διαδοχικές κατασκευαστικές φάσεις από την αρχαιότητα έως την Τουρκοκρατία, παρά τις φθορές που παρουσιάζει σε πολλά σημεία του, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, είναι δε συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Η πρώτη οχύρωση, σύμφωνα με την παράδοση, δημιουργήθηκε ήδη κατά τον 12ο αι. π.Χ. από τους Δωριείς. Η ακρόπολη οχυρώθηκε κατά τους κλασικούς χρόνους, ενώ στην πρωτοβυζαντινή περίοδο ο Προκόπιος κάνει λόγο για τις σημαντικές οχυρώσεις.
Τον 9ο αιώνα μιλούν για το οχυρωμένο ύψωμα και οι συνεχιστές του χρονογράφου και εκκλησιαστικού συγγραφέα Θεοφάνη. Οι οχυρώσεις που σώζονται σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος τους έγιναν υπό την καθοδήγηση ενετών μηχανικών κατά τη διάρκεια της Α΄ Ενετοκρατίας (1407-1499). Οι λίγες πληροφορίες που έχουμε από τις πηγές για τις εργασίες κατασκευής προέρχονται από την αλληλογραφία του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιωάννη Απόκαυκου, μικρογραφίες χειρογράφων, τα αρχεία της Βενετίας που αφορούν όμως κυρίως τις δαπάνες για τα οχυρωματικά έργα και από τα ευρήματα σποραδικών ανασκαφών.
Συνέχεια ανάγνωσης Το κάστρο της Ναυπάκτου
Πλάτανος Ναυπακτίας~ υπέροχο χωριό! Αυθεντική Ελληνική εικόνα υπαίθρου!
«Τα καλοκαιρινά πανηγύρια αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στον κύκλο του χρόνου. Μοναδικές και πολύτιμες στιγμές στη γενέθλια γη, ανακαλούν το χτές σαν θυμίαμα μνήμης προσπαθώντας ν´ακούσουν τα βήματα των απόντων στα καλντερίμια.
Έτσι αισθάνθηκα σήμερα στον εορτάζοντα Πλάτανο Ναυπακτίας. Η ομορφιά του τοπίου αντάμα με την ομορφιά του χώρου και την αγάπη των Πλατανιωτών για το «ωραίον», το αυθεντικό.
Προσπαθώ να αισθανθώ πως ήταν οι μεγάλες γιορτές σε τούτη την πλατεία, τότε που ανέτειλε ο πρώτος πολιτισμός. Αναρωτήθηκα τι μπορεί να ήταν τότε το πανηγύρι, με το αίσθημα του συνανήκειν σε μια ομάδα ανθρώπων που τους ενώνει ο κοινός τόπος, οι κοινές αγωνίες, τα κοινά προβλήματα και οι κοινές μνήμες!
Βάλσαμο στις ψυχές είναι τούτα τα πανηγύρια. Δρόμοι που μυρίζουν βασιλικό κι αγιόκλημα, πόρτες που ανοίγουν διάπλατα για να υποδεχτούν όσους έφυγαν κάποτε από τις μικρές πατρίδες, όσους δεν ξέχασαν ποτέ, όσους επιστρέφουν κάθε φορά για ν’ ανταμώσουν τις μνήμες τους.»
