γράφει η: Αφροδίτη Παπαθανάση
Στην καρδιά της Δωρίδας, ας δώσουμε την προσοχή που της πρέπει.
Αρχαίο Κάλλιο, Ακρόπολη Βυζαντινών χρόνων, αρχαία πόλη Φύσκος, Μαρτυρικός τόπος το Λιδορίκι.
Και η κατασκευή της Λίμνης Μόρνου, το νερό, που ήρθε με τη σειρά του να μεταβάλλει τις συνθήκες στην περιοχή, να καλύψει ένα χωριό και όπως να ανεβαίνει η στάθμη του, το σχολείο στο χωριό να κλείνει, οι άνθρωποι να φεύγουν.
Για όλα αυτά πρέπει, με μεγάλη καθυστέρηση, να μιλήσουμε.
Μέσα από παρεμβάσεις, ανασκαφών, προστασίας, μέσα από μουσειακές εικόνες και αφηγήσεις και χρήσεις των σύγχρονων τεχνολογιών.
Η πολιτιστική μας παρακαταθήκη δεν είναι πεδίο ούτε για προεκλογικές φανφάρες, ούτε για μικροκομματισμούς. Απαιτεί προσοχή, επιμονή και συνεργίες. Ούτε καταδίκες, ούτε όμως λήθη.
Ας μιλήσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού και στα συναρμόδια Υπουργεία, συνολικά για την περιοχή γύρω από την λίμνη του Μόρνου και να απαιτήσουμε την χορηγία της ΕΥΔΑΠ για συγκεκριμένες μελέτες και έργα στην περιοχή.
Χρειαζόμαστε ζωντανή, με έρευνα και πολιτιστική προστασία, με την λειτουργία του Μουσείου Λιδορικίου την αφήγηση για την περιοχή.
Stelios Anastasiou anasteli@yahoo.com
Ένα απόσπασμα από το βιβλίο ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΩΝ ΒΑΡΔΟΥΣΙΩΝ, που έγραψε ο επί πολλών ετών πρόεδρος της Ένωσης Κοκκινιωτών Δωρίδος και εκπρόσωπος του Κόκκινου στην ομοσπονδίας μας, Γιώργος Ανέστος, αποκαλύπτει την λειτουργία μία Μονής, κτισμένης τον 9ο -10 αιώνα μ.Χ. στα ερείπια αρχαίου ναού στο Λούτσοβο και ήταν αφιερωμένη στη Παναγία. Σύμφωνα με κάποιες βιβλιογραφικές πηγές το χωριό Κόκκινος (πρώην Λούτσοβο) φαίνεται να ιδρύθηκε λίγο νωρίτερα, τον 7ο ή 8ο μ.Χ. αιώνα.
Η μοναδική φωτογραφία της Μονής που υπάρχει στη διάθεσή μας, είχε δημοσιευθεί από τον Κώστα Καψάλη στο άρθρο του Η ιστορία τριών ξωκλησιών που «πνίγηκαν» στη λίμνη Μόρνου.
Γράφει η: Αφροδίτη Παπαθανάση
Η Φωκίδα, δηλαδή η Πολιτική Ηγεσία, η Περιφέρεια και οι Δήμοι πρέπει οριστικά να αποφασίσουν αν τους ενδιαφέρει ή όχι, αν θέλουν ή όχι, να ασχοληθούν πραγματικά με το παρόν και το μέλλον της Κτηνοτροφίας στο νομό.
Συμβατικές καταστάσεις και διαχείριση μιας δεδομένης κατάστασης, πότε ψηφοθηρικά και πότε όχι, απλά θα μας αφήσει στον ίδιο παρανομαστή. Αν αυτό είναι το ζητούμενο και ειδικά αν με αυτό βολεύονται και οι κτηνοτρόφοι, τότε δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να διαβάσει κανείς το παρακάτω κείμενο.
Αν θέλουμε να δούμε όμως ένα κοινό μέλλον διαφορετικό, καλύτερο, τότε οι προκλήσεις είναι μπροστά μας :
– Σε επίπεδο διοικητικό και ορθής διαχείρισης, έχουμε ανάγκη την καλύτερη δυνατή διάταξη των υπηρεσιών απέναντι στις ανάγκες του κλάδου.
– Σε επίπεδο στρατηγικής παλιές και νέα προκλήσεις είναι εδώ. Σχέδια διαχείρισης βοσκοτόπων, ζητήματα με δικαιώματα , κατανομή δικαιωμάτων βοσκοτόπων, πρόσβαση σε εγκαταστάσεις, αλλά και τα νέα θέματα, όπως τι κάνουμε με τα υδατικά αποθέματα, το περιβάλλον όπως έως τώρα το γνωρίζαμε, καθώς η κλιματική αλλαγή είναι εδώ.
