Η άγρια πέστροφα (Salmocf. fariodes) είναι από τα πιο σπάνια είδη της ιχθυοπανίδας που υπάρχουν στη χώρα μας. Η παρουσία πληθυσμών της καταγράφηκαν πρόσφατα σε ορεινά ρέματα στην Οίτη αλλά και στην λίμνη του Μόρνου, αλλά δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη με ακρίβεια.
Γενικά διαβιώνει σε περιοχές όπου τα νερά διατηρούνται ψυχρά για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά την διάρκεια του έτους. Είναι συγγενές είδος με την πέστροφα που εκτρέφεται στα ιχθυοτροφεία. Το σώμα της είναι καλυμμένο από βλέννα και μπορεί να φτάσει μήκος τα 80 εκατοστά και βάρος μέχρι και 6 κιλά. Τρέφεται με μικροοργανισμούς που βρίσκονται σε κίνηση και διαθέτει πολύ καλή όραση. Η περίοδος αναπαραγωγής αρχίζει από το Δεκέμβριο και διαρκεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου ανάλογα με τις θερμοκρασίες του νερού.
source
(ακούστε εδώ τον αντιδήμαρχο Δωρίδας, πώς απαγγέλλει το ποίημά του και βγάλτε συμπέρασμα για το πως λειτουργούν οι δήμοι...)
Γεμάτες από γέφυρες και γεφύρια που λόγω παλαιότητας μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε «καρμανιόλες» είναι οι νομοί Αχαϊας, Ηλείας και Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και όλη η υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με έρευνα μελέτη της διαΝΕΟσις
Η μελέτη έρχεται να επαληθεύσει τα όσα είχε αποκαλύψει για τα δεδομένα της περιοχής, ο πρόεδρος του Τεχνικού επιμελητηρίου Δυτικής Ελλάδας Βασ. Αϊβαλής , από τον Νοέμβριο του 2018.
Τότε ο πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδος είχε αποκαλύψει μεταξύ άλλων, πώς δεκάδες γέφυρες είναι «Αφημένες στην τύχη τους επί χρόνια , χωρίς κανένα έλεγχο από αρμόδια κλιμάκια, προκειμένου να αποφανθούν για τη στατικότητά τους αλλά και την κατάσταση του οπλισμού τους, είναι δεκάδες γέφυρες και γεφύρια στους νομούς Αχαΐας , Ηλείας και Αιτωλοακαρνανίας, με αποτέλεσμα ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε καρμανιόλες» .
Να σημειωθεί πως η αρμοδιότητα για τον έλεγχο αυτών των υποδομών έχει περάσει στην αιρετή περιφέρεια, κλιμάκια της οποίας σε θεωρητική βάση θα πρέπει ανά τακτά διαστήματα να προχωρούν σε εμπεριστατωμένους ελέγχους.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, με αποτέλεσμα να ανθρώπινες ζωές ανά πάσα στιγμή να τεθούν σε κίνδυνο.
γράφει η: Αφροδίτη Παπαθανάση
Στην καρδιά της Δωρίδας, ας δώσουμε την προσοχή που της πρέπει.
Αρχαίο Κάλλιο, Ακρόπολη Βυζαντινών χρόνων, αρχαία πόλη Φύσκος, Μαρτυρικός τόπος το Λιδορίκι.
Και η κατασκευή της Λίμνης Μόρνου, το νερό, που ήρθε με τη σειρά του να μεταβάλλει τις συνθήκες στην περιοχή, να καλύψει ένα χωριό και όπως να ανεβαίνει η στάθμη του, το σχολείο στο χωριό να κλείνει, οι άνθρωποι να φεύγουν.
Για όλα αυτά πρέπει, με μεγάλη καθυστέρηση, να μιλήσουμε.
Μέσα από παρεμβάσεις, ανασκαφών, προστασίας, μέσα από μουσειακές εικόνες και αφηγήσεις και χρήσεις των σύγχρονων τεχνολογιών.
Η πολιτιστική μας παρακαταθήκη δεν είναι πεδίο ούτε για προεκλογικές φανφάρες, ούτε για μικροκομματισμούς. Απαιτεί προσοχή, επιμονή και συνεργίες. Ούτε καταδίκες, ούτε όμως λήθη.
Ας μιλήσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού και στα συναρμόδια Υπουργεία, συνολικά για την περιοχή γύρω από την λίμνη του Μόρνου και να απαιτήσουμε την χορηγία της ΕΥΔΑΠ για συγκεκριμένες μελέτες και έργα στην περιοχή.
Χρειαζόμαστε ζωντανή, με έρευνα και πολιτιστική προστασία, με την λειτουργία του Μουσείου Λιδορικίου την αφήγηση για την περιοχή.
Stelios Anastasiou anasteli@yahoo.com
